POES?

Tosca onze poes is nu bijna een half jaar. Ze is graag buiten want daar valt veel te ontdekken. Maar met meer is altijd leuker dan alleen, dus vaak staat ze voor de deur te miauwen en holt dan hard weg alsof ze wil zeggen, "kom nou leuk buitenspelen". Als dat niet lukt gaat ze naar de tuin van de buren, op zoek naar Joris de rood-witte kater. Heeft ook niet altijd zin, maar Tosca blijft volhouden. Toen we vanavond weg moesten om te gaan hardlopen, probeerde ik haar binnen te halen. Meestal lukt dat wel met lief roepen en schudden met de brokkendoos. Nada, Niets, Njente. Uiteindelijk zijn we toch maar weggegaan want het was goed weer en de poes redt zich wel.
Bij thuiskomst verwachtte ik een veront-waardigde poes bij de deur. Maar nee hoor in geen velden of wegen te bekennen. Dat is gek. Dit is niet normaal. Ze is nooit ver of lang weg en krols is ze ook nog niet. Terwijl de pizza de oven in gaat, blijven we roepen en schudden. We besluiten na het eten op zoek te gaan. Voordat de ping van de oven gaat loop ik toch nog even naar achteren in de tuin. Misschien zit ze bij de achterburen, maar dan had ze me ook wel horen roepen. Ineens hoor ik in de verte een zielig miauwen! De schuur! Ze zit opgesloten in de schuur.
Toen ik om half zes thuiskwam, zat Cor lekker op het terras de krant te lezen. Al pratend heb ik mijn fiets weggezet en niet gemerkt dat de poes mee naar binnen glipte. De deur ging op slot en daar heeft ze bijna vier uur gezeten. Na haar vrijlating was ze wat timide, maar gelukkig gaat het bij poezen net als bij mensen, een bakje eten geeft veel troost.