10 gulden

Sinds eind januari 2002 kunnen we niet meer met onze oude vertrouwde gulden betalen. Wat hebben we aan die euro moeten wennen. 1 euro was toen 2,25 gulden. Er was voorspeld dat we zeker een half jaar nodig hadden om te wennen, maar het heeft veel langer geduurd. Ook was je geneigd artikelen sneller aan te schaffen want 10 euro lijkt niet duur, maar was toch 22,50 als je het omrekende, waarvoor je in de gulden tijd misschien niet eens je protemonnee te voorschijn gehaald had. In de loop der jaren is dat gulden gevoel toch verdwenen. Verleden tijd. Tot ik bij het zoeken naar wat oude foto's een envelop tegen kwam waarin nog een 10 gulden biljet zat. Nooit geweten dat we nog guldens in huis hadden. Het briefje is bij de Nederlandse Bank nog tot 2032 in te wisselen. Maar of dat zin heeft...

Je krijgt 45 eurocent per gulden. Voor dit briefje ontvang ik dus € 4,50! De Nederlandsche bank is gevestigd in Amsterdam en Apeldoorn en er is een kantoortje in Wassenaar. Ik denk niet dat ik voor € 4,50 heen en terug kan naar Wassenaar. Nee, ik bewaar dit briefje wel. 10 gulden klinkt zoveel waardevoller als 4,50. Is niet eens in een biljet uit te betalen.

POES? deel 2

Trouwe lezers herinneren zich dit verhaal: Poes?
Je kon merken dat dit avontuur wel indruk gemaakt heeft want ze ging niet meer spontaan mee de schuur in. En als ze dat in haar enthousiasme wel deed, bedacht ze zich al heel snel, draaide zich om en rende naar buiten.
Voor ons een hele gerustelling. Tosca heeft haar lesje geleerd.
Vanochtend stond ze weer zoals als elke ochtend te trappelen (= miauwen) om naar buiten te gaan. Mooi weer, dus ga maar poesje. Wij gaan hardlopen dus tot straks. Toen we een paar uur later terugkwamen, geen poes. Ja, die weet zich wel te vermaken in de tuin. Meestal als je niets vermoedend over het tuinpad loopt, wordt je vanuit de struiken besprongen door een zwart, harig monster! Maar vandaag blijft het stil. Geen gemiauw en geen gespring. Toch niet.. Nee, dat kan niet we zijn niet in de schuur geweest. Maar ze gaat toch nooit ver weg. Tenminste.. niet tot nu toe. De ongerustheid slaat weer toe. Ze lijkt ons toch in staat om met iedereen die haar leuk vind, mee te gaan.Na het badderen en een broodje gaan we toch op onderzoek uit. Lopend om het huis horen we toch weer gemiauw. Waar komt dat dan vandaan???? Uit de schuur bij de buren! Hetzelfde verhaal, waarschijnlijk meegeglipt en opgesloten. Misschien wel urenlang. Heel beduusd komt ze naar buiten als ze bevrijd wordt. Duidelijk van slag. Maar al gauw vind ze haar plekje weer terug.

Pompoen soep

In het boek Beautiful Breads staan heel veel recepten waarbij je steeds weer denkt: "dat ga ik ook nog eens maken". Nooit geen tijd natuurlijk, maar vanavond krijgen we gasten aan tafel. Vanmiddag de kans om op de markt in Leiden groente in te slaan. Heb natuurlijk niet het meest bewerkeljke recept gekozen.
Pag 194 Pumpkin Soup Een beetje van mij en een beetje van Margaux.
1000 gram pompoen in blokjes, heb ik eerst in water gekookt, gezeefd en met de keukenmachine gepureerd.
Hier aan toe gevoegd:
- melk
- maple syrup (in het recept 4 tot 5 cups vond ik wel erg veel) ca. 150 ml
- 2 tl kaneel
- 11/2 tl zout
- 1 tl gemalen kruidnagel
- 1 tl nootmuskaat

Dit 15 minuten op laag vuur
Geserveerd met een dot vanille yoghurt en kaneel

Het was een heerlijke soep, maar ik zal er volgende keer nog minder syrup aan toevoegen.
Ik denk ongeveer de helft (75 ml)

BEAUTIFUL BREADS

Dit boek heb ik op mijn business trip naar Boston mezelf kado gedaan. Ik was daar in een grote boekwinkel waar er kasten vol kook-en bak boeken te vinden waren. Ze hadden er ook heel klantvriendelijk tafeltjes met stoelen neergezet waar je op je gemak de boeken kunt inkijken en lezen voor je ze koopt.
De recepten in dit boek zijn wel bewerkelijk want de ingredienten zijn vers en van alle dressings en sauzen staan de recepten vermeld. Het was er tot nu toe niet van gekomen om er iets uit te maken, maar na het mislukte broodje van gisteren heb ik dit boek toch uit de kast gehaald.
Toen kwam ik op het idee om van het mislukte (meergranen)broodje croutons te maken:
- sneetjes in blokjes snijden
- 2 dl olijfolie
- vers gemalen peper
- zout
- aantal tenen knoflook uitgeperst

Mijn hete lucht oven op 180 graden voorverwarmd
Alles in een schaal goed gemengd zodat het brood goed bedekt is met olie
De blokjes brood uitspreiden op de bakplaat
10 minuten gebakken
Op rooster af laten koelen

Foutje

Dit kan er gebeuren als mannen zich met het huis-houden gaan bemoeien. Ja, ik weet het. Ik ben een geemancipeerde vrouw die vind dat allebei een baan, dan ook allebei huishoudelijke taken. Maar er zijn toch een paar dingen die je liever zelf in de hand houd. Zo had ik vanmorgen de broodbakmachine met meergranenmeel gevuld om vanavond wat verse boterhammetjes mee naar de training te kunnen nemen. Het zou namelijk wel eens laat kunnen worden omdat er ook nog een trainersoverleg zou zijn, waar wij als assistenttrainers ook bij zijn.

Manlief heeft thuisgekomen de nog werkende machine uitgezet. Zou het komen doordat hij net op de fiets naar huis door een hommel in zijn lip gestoken is? Door het gif dat zich direct verspreid heeft? Want het lampje knipperde nog niet. Teken dat de machine nog bezig is. Hij heeft mij nog gebeld voor een reddingsoperatie maar ik zat met mijn hoofd nog bij een ander probleem, dus kwam niet verder dan: "Jammer, mislukt". Thuisgekomen zag ik dat het deeg wel gekneed en gerezen was, dus heb de machine toch maar op bakken gezet. Maar hij wel heel erg gerezen. T? dus. Typisch een gevalletje van overrijs. De schuldige had inmiddels broodjes bij de bakker gehaald en ook nog dit:

Modeshow

Hoewel de temperaturen nog altijd heel hoog zijn, staat de winter al bijna voor de deur. Dat betekent een uitnodiging van de modezaak waar ik weleens kom, om de nieuwe wintercollectie te bewonderen.
Nu is kleding gedragen altijd leuker dan op een hangertje dus vanavond laten mijn zus en ik ons inspireren door de makers van de collecties Mcgregor, Marccain, Nick en anderen.
Voor elke maat is er een model aanwezig en ook wordt er mannenkleding geshowed door een zeer aantrekkelijke dressman. Ineens krijgen al die vrouwen de behoefte om stofjes te voelen of de patroontjes van de overhemden van dichtbij te bekijken.

Ik zie een aantal dingen die mij erg aanspreken, zoals de zwarte ballonrok. Helaas zijn MIJN laarzen bruin, waarop naast mij de reactie komt: "Een goed excuus om zwarte aan te schaffen!" Dezelfde rok is er ook in het cognackleur, maar later zal blijken dat mijn maat al uitverkocht is. Verder moet ik erg wennen aan de driekwartbroek die d? hit gaat worden. Ik heb mijn leven lang geworsteld om broeken te kunnen kopen zonder dat er sprake was van hoog water. Dus heb ik moeite met pijpen die expres kort gehouden worden. Het slotstuk van de show is de kerstkleding die er zeer vrouwelijk en aantrekkelijk uitziet. Als we niet op wintersport zouden gaan met de Kerst wist ik wel wat ik uitzocht!

Honingzoet

Hoewel ik geen zoetekauw ben staat er in de kast altijd wel een potje honing. Voor broodbakken en gebak en andere gerechten. Ik eet het nooit puur. Tot ik van Winnifred dit potje kreeg. Dit moest ik echt proberen. Een stuk honingraat wat je gezellig kan af knabbelen en waar je heerlijk de honing kunt uitzuigen. Afkomstig van een Texelse imker waar je nog echt verse honing kunt kopen. Dezelfde imker beweert dat mijn potje van AH honing bevat die wel meer dan een jaar oud kan zijn. In ieder geval nooit vers. Hetzelfde potje staat dan ook nog eens geruime tijd in mijn kast dus ik weet niet hoe lekker verse honing smaakt. Tegen deze aanprijzing kan ik niet op dus ik beloof het te proberen.
Thuisgekomen staat het potje eerst een tijdje op de plank om dan in de kast te verdwijnen. En ja, zo'n klein potje komt al snel achter grotere potjes te staan en wordt vergeten. Tot Winnifred vraagt: "Heb je nu al de honing geproefd?".
Het potje tevoorschijn gehaald en geproefd.
Wauw, dit smaakt echt heerlijk. Natuurlijk
hardstikke zoet en dat eet ik niet graag zo, maar de smaak is echt heerlijk. Hier moet ik wat mee doen. Omdat er ook nog diverse restjes meel op moeten besluit ik het in een broodje te gebruiken. Normaal gebruik ik geen zoetstof in mijn broden (behalve de rozijnen- en vruchtenbroden). Toch maakt de honing het brood niet echt zoet maar geeft het een zachtere textuur en geeft de gist in het deeg extra voeding wat weer helpt bij het rijzen. Misschien was het in dit geval iets teveel want dit broodje heeft een beetje last van overrijs. Toch ben ik over de textuur en smaak erg tevreden.

Wetenschapsdag

Natuurlijk doet Leiden als universiteitsstad mee aan de wetenschapsdag 2006. Vorig jaar hebben wij ook met veel plezier diverse locaties bezocht, waaronder mijn werkplek: het LUMC ; het anatomiemuseum en het Boerhaave museum . Dit jaar gaan we dus wat anders doen. Onze keus is De Hortus en de Sterrenwacht. We beginnen bij de Hortus. Voordat we de tuin ingaan bezoeken we een aantal afdelingen van de universiteit die een kraampje hebben ingericht in "De wintertuin". We blijven hangen bij een antropoloog (Jan Jansen) die ons met veel enthousiasme verteld over zijn onderzoek bij een bevolkingsgroep de Maninka in Mali, West-Afrika. Bijzonder interessant. De man verteld zo bewogen en onafgebroken dat we ook moeten blijven luisteren. In dezelfde ruimte zijn er andere afdelingen die middels leuke proefjes ons hun wetenschapsterrein uitleggen. Dan wandelen we de tuin door en komen vanzelf bij de buren, de sterrenwacht terecht. ook hier enthousiaste medewerkers die met veel gedrevenheid op hun vrije zondag de sterrekunde promoten. Het is helaas bewolkt dus door de telescoop valt weinig te zien, maar toch nemen we de moeite in het fraaie antieke gebouw de trappen te beklimmen om de grote sterrenkijker en de draaikoepel uit de 19de eeuw te bewonderen. De telescoop wordt alleen door amateur sterrenkundigen gebruikt, maar het is historisch gezien heel interessant om zowel de kijker als de koepel te bezoeken. Er staat zelfs nog een fauteuil waar Einstein in gezeten heeft!! Als je dat hoort ga je zo'n stoel toch anders bekijken. Na nog wat proefopstellingen van de wis-en natuurkundigen bekeken te hebben, gaan we weer lekker naar buiten.
We vervolgen de weg in de prachtige maar herfstige tuin van de Hortus en gaan naar de kassen. Het is even zweten, maar hier lopen diverse medewerkers rond die leuke verhalen vertellen over de talrijke tropische planten en hun specifieke eigenschappen om met energie om te gaan. Immers het thema van deze wetenschapsdag. Toch zijn we blij als we later de vochtige warmte om kunnen ruilen voor de frisse buitenlucht. We besluiten dat het leuk maar genoeg was en fietsen naar huis. Helaas vinden de wolken het boven ons ook wel genoeg en laten hun inhoud met kracht boven ons hoofd los.













De oude sterrenwacht

Herfst?

Het is herfst en toch ook weer niet. De voorspelde regenbuien zijn uitgebleven en de temperatuur (ca. 17 graden) is toch wel hoog voor de tijd van het jaar. Niks geen gure regen en onweersbuien. Zeker, de zomer is voorbij het is dus een goed moment onze slaapzak bij Soellaart te laten reinigen en met dons bij te vullen. Dan ligt hij weer klaar voor de volgende zomervakantie. We moeten er wel voor naar Haarlem rijden. Ik had ook weer meel nodig voor ons dagelijks brood, dus een bezoekje aan de molen de De Zandhaas in Santpoort kon mooi gecombineerd worden. Daarna zijn we wat gaan wandelen in het naast gelegen bos Bosbeek. Ook hier is de herfst nog niet op zijn hoogtepunt maar al duidelijk aanwezig

Dagboek van een Gek

Foto: Ben van Duin



Vanavond de eerste uitvoering van ons theaterabonnement bezocht in het Het Trefpunt te Warmond. Peter Faber gaf daar een uitvoering van het toneelstuk Dagboek van een gek.
De tekst uit het programmaboekje is als volgt:

Axel Loopbaan, werkzaam als systeembeheerder op een groot departement, heeft geen zin om naar zijn werk te gaan. Hij wordt als door de bliksem getroffen wanneer hij Sophie de dochter van de directeur ziet. Hij heeft geen idee hoe hij haar moet benaderen, tot hij bij toeval haar hondje hoort smoezen met een ander hondje. Woedend ontdekt hij dat zijn goddelijke liefde niets in hem ziet en op het punt staat met een carri?rejager te trouwen. Plotseling wordt hem alles duidelijk. Hoe heeft hij, Axel Loopbaan, zo gek kunnen zijn om te denken dat hij een onbemiddeld ambtenaartje is. Hij is niemand minder dan de vermiste Spaanse troonopvolger, Koning Ferdinand de VIII ste!! Zijn kruistocht tegen de achterlijke wereld begint…

Nu kennen wij Peter Faber alleen van film en tv, dus wat moesten we verwachten? Is een monoloog niet saai?
Hij kwam de zaal binnen (samen met een paar te laat komers) onder zijn arm een klapstoeltje en zat meteen in zijn rol. Betrok ons als publiek bij de voorstelling en dat is het hele stuk zo gebleven. Ik vond het heel boeiend. Goed gespeeld ook. Nadat hij na afloop het boeketje bloemen in ontvangst genomen had vroeg hij ons te blijven zitten totdat hij zich omgekleed had om nog een beetje na te praten. Het publiek kreeg de kans om vragen te stellen en het was heel leuk om zo interactief over het stuk en de acteur van gedachten te wisselen. Geen verkeerde keus.

De Leidse Hout

Als we naar buiten kijken lokt het mooie weer. We hebben geen zin om in de auto te stappen en lopen vanuit huis de het bos de Leidse Hout in. Hoewel de herfst nog lang niet op zijn hoogtepunt is ligt dit seizoen voor het oprapen. Dat doen we ook. We kiezen de mooiste bladeren, vruchten en takjes uit om het huis in een herfststemming te brengen. Dat klinkt eigeniljk heel negatief, maar zo ervaren wij deze dag allerminst. Het is een zonnige ontspannende dag. We gunnen onszelf een pauze in het theehuis waar we bezoek krijgen een gast aan tafel krijgen die ook zichtbaar van dit mooie weer geniet.

POES?

Tosca onze poes is nu bijna een half jaar. Ze is graag buiten want daar valt veel te ontdekken. Maar met meer is altijd leuker dan alleen, dus vaak staat ze voor de deur te miauwen en holt dan hard weg alsof ze wil zeggen, "kom nou leuk buitenspelen". Als dat niet lukt gaat ze naar de tuin van de buren, op zoek naar Joris de rood-witte kater. Heeft ook niet altijd zin, maar Tosca blijft volhouden. Toen we vanavond weg moesten om te gaan hardlopen, probeerde ik haar binnen te halen. Meestal lukt dat wel met lief roepen en schudden met de brokkendoos. Nada, Niets, Njente. Uiteindelijk zijn we toch maar weggegaan want het was goed weer en de poes redt zich wel.
Bij thuiskomst verwachtte ik een veront-waardigde poes bij de deur. Maar nee hoor in geen velden of wegen te bekennen. Dat is gek. Dit is niet normaal. Ze is nooit ver of lang weg en krols is ze ook nog niet. Terwijl de pizza de oven in gaat, blijven we roepen en schudden. We besluiten na het eten op zoek te gaan. Voordat de ping van de oven gaat loop ik toch nog even naar achteren in de tuin. Misschien zit ze bij de achterburen, maar dan had ze me ook wel horen roepen. Ineens hoor ik in de verte een zielig miauwen! De schuur! Ze zit opgesloten in de schuur.
Toen ik om half zes thuiskwam, zat Cor lekker op het terras de krant te lezen. Al pratend heb ik mijn fiets weggezet en niet gemerkt dat de poes mee naar binnen glipte. De deur ging op slot en daar heeft ze bijna vier uur gezeten. Na haar vrijlating was ze wat timide, maar gelukkig gaat het bij poezen net als bij mensen, een bakje eten geeft veel troost.

FOR HEAVEN'S SAKE

Het is dinsdagavond, en in plaats van hardlopen gaan we in mijn geboortestad Haarlem een heerlijk avondje uit. Martin en Gerda hebben ons geattendeerd op een balletvoorstelling van de Galili dansers in de nieuwe Toneelschuur . Hun uitnodiging om eerst bij hen te komen eten maakt het avondje uit compleet!

We hebben eigenlijk nog geen ervaring met modern ballet (wat ik achteraf meer dansen wil noemen en gymnastisch turnen) dus we laten ons helemaal verrassen door het Galili gezelschap. Het zijn mooie dansers. Gelukkig niet zo broodmager als de klassieke balletdanseressen. Ze zien er gespierd en heel atletisch uit. Zo dansen ze ook. Heel dynamisch en dan weer heel verstillend. Het is een indrukwekkende voorstelling. De muziek is ook heel bijzonder. Arabische klanken maar ook Trommel muziek.

Het ontbreken van vrede staat centraal. De voorstelling gaat over twee standpunten die lijnrecht tegenover elkaar staan en allebei extreem gedrag vertonen. Bijv. De Palestijnen en de Israeliers. De twee kunnen niet met elkaar leven maar hebben tegelijkertijd geen andere mogelijkheid dan elkaar te omarmen.

De choreograaf Itzik Galli zegt hierover het volgende:
This evening in order to remember the places we come from and the world that surrounds them. Where there are people who seem to take pleasure in violence like it is some kind of poetry. Where denial is a contagious disease. But also where people have to live with wounds and losses that will never heal. What I have created is not meant as an insult or an accusation. It is an expression of the pain I feel. I let out my thoughts. Wake up my emotions, and yours too, to scream enough!.

Een duideljk verhaal wat precies zo voelde. Bijvoorbeeld toen twee dansers ritmisch met hun eigen handen hun lichamen kastijden. Je zag het rood worden van de huid. Het hield maar niet op. Schouders, borsten, buik en benen steeds roder. Ze bleven maar slaan. Wij hadden in de zaal ook het gevoel, wilden het uitschreeuwen, STOP. Hou op. Het is genoeg...
Het was een hele bijzondere voorstelling. Martin bedankt voor de tip,en voor de gezellige avond!!

World Bread day '06

"World bread day '06

Dit is een uitnodiging van Zorra om mee te doen aan het blog event, World Bread Day. De bedoeling is een brood te bakken, en erover te schrijven. Ik moest meteen denken aan de dag dat wij bij de leerden brood te bakken op een open vuur. Dat was een leuke en nuttige ervaring. Want nu zouden we overal tijdens onze trekvakanties kunnen overleven. We weten nu hoe we een vuur moeten maken en kunnen zelfs op vakantie ons eigen brood bakken! Het brood ziet er niet uit als brood van een echte bakker maar toch was de smaak errug.. eh... vurig!

Papier maken

Als je wilt weten hoe het proces van papier maken in zijn werk ga dan eens naar de Papierfabriek de middelste molen in Loenen (vlakbij Apeldoorn). Dat hebben wij vandaag ook gedaan. Enthousiaste vrijwilligers vertellen je alles over papier maken en ze laten je het hele traject zien. Op de plek van de molen was er in 1600 al een papierfabriek maar werd pas in de 19de eeuw omgebouwd voor een machinaal proces. Er wordt ook papier met de hand geschept inclusief watermerk. In de winkel is er voor creatieve geesten papier te koop gemaakt van verschillende grondstoffen. De grondstoffen die gebruikt worden om papier te maken zijn o.a. spijkerbroeken, riet (je ziet de pluimpjes nog zitten) en ook zelfs olifantenpoep! Leuk idee voor een dagje uit.

Indian summer

Alweer is het een mooie dag. De temperatuur blijft hoog en we kunnen nog steeds heerlijk in de tuin zitten. Onze tuinvriendjes die zich normaal allang ingegraven zouden moeten hebben, liggen overdag heerlijk te zonnen.

Hoe lang ze al in onze tuin wonen is niet helemaal duidelijk en hoe ze er gekomen zijn al helemaal niet. Zomaar uit de lucht komen vallen. In het voorjaar zagen we ineens een stuk of wat hele kleine kikkertjes in onze poel rondzwemmen. Ze lagen vaak aan de rand op de grotere stenen tussen de waterplanten. Soms telden we er wel een stuk of zes. Ik heb er ook wel eens een tijdens het onkruid wieden verjaagd. Dan schrik je wel als er iets ineens voor je wegspringt. Gelukkig hebben de katten die de poel als drinkbak gebruiken er (denken wij) nog geen een te pakken gehad.

Texel

Altijd als we met de boot naar onze vrienden Frank en Ineke op Texel gaan, heb ik een heerlijk vakantiegevoel. Terwijl het soms ook om het jaarlijks tandarts bezoek gaat. Maar omdat dat altijd gevolgd wordt door een gezellig samenzijn is dat snel vergeten.

We willen alles uit zo'n dag willen halen en dat betekent vroeg op. Blijkbaar toch te laat want het is altijd weer spannend of we de geplande boot zullen halen. Gelukkig is dat vandaag (zondag) geen probleem. Na wat koffie en bijkletsen zetten we Marleen af om op haar nieuwe pony te gaan rijden en zijn we heel nieuwsgierig naar de voortgang van het " Zethof" in Den Hoorn. We picknicken in de riante achtertuin en gaan daarna een heerlijk stuk wandelen bij Den Hoorn.
Het is fantastisch weer en we volgen de groene route (terwijl we niet weten hoe lang die is), totdat een deel van ons gezelschap weigert om verder te lopen.

Daar kunnen we niet tegenop en bovendien hebben we al die heerlijke hacheeschotel horen pruttelen in de garage. Dat gaat er na zo'n wandeling wel in en zijn we net op tijd om voor de ondergaande zon de boot naar Den Helder te halen.

HOERA!

Ik spring een gat in de lucht. Mijn eigen weblog kan nu van start gaan. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe alles werkt, maar daar kom ik met schade en schande wel achter. Zoveel te doen, te beleven en te zien. Dit wordt mijn plek om vast te leggen wat ik niet wil vergeten. Het wordt een allegaartjes blog, want mijn interesses zijn te divers om er een themablog van te maken.Maar misschien wordt het een te rommelig geheel. Ik zie wel, Ik vind het in ieder geval leuk als je je mening geeft.