Groningen

Vandaag staat Groningen op het programma. De weersvoorspellingen zijn niet optimaal (in het noorden regenkans) maar gewapend met een paraplu gaan we toch. Hoewel we nog van plan zijn het Groninger museum te bezoeken komt dat er niet van. Het blijft bij winkelen en wat site seeing. Behalve de grote winkelstraat zijn er talloze leuke winkeltjes te bezoeken. De gure wind doet ons behoorlijk af koelen en aan de eind van de middag houden we de stad voor gezien en zakken weer af naar het zuiden. De buit heb ik binnen: een nieuwe ketiing met bijpassende oorbellen!!

Water. Wij vinden het niet fijn om teveel vocht tijdens onze vakantie te hebben, maar een digitale camera kan daar helemaal niet tegen! In Schotland tijdens de laatste "beklimming" gebeurde het. Op 700 m hoogte kwam de wind met kracht 8 en harde regen genadeloos op ons neer. Ik had moeite mij staande te houden. De camera wilden we toch bij de hand houden en dachten dat hij tegen al dat water goed beschermd zou zijn. Nee dus. Als het water overal uitloopt weet je dat er geen redden meer aan is. Helaas. het was een prettig handzaam apparaat. Vandaag kwam zijn opvolger. Weer een Canon powershot A710 IS. Gelukkig. Kunnen we onze indrukken weer grenzeloos vastleggen

Uit de lucht

Even uit de lucht....
De komende weken zullen er geen nieuwe posts te vinden zijn. Weg van computers en andere media. Alleen de rust en stilte tijdens de een wandelvakantie in Schotland. Daarna zal ik onze belevenissen van de Southern Upland Way hier neer pennen.

Oefentrip 3

Vandaag op deze mooie eerste pinksterdag de laatste wandeling voor de vakantie. e lopen vanuit Katwijk richting Wassenaar. We volgen het Visserspad en dat betekent ploeteren door het zand. Halverwege komen we Schotse Hooglanders tegen. Alvast een voorproefje voor de echte hooglanders die we vanaf donderdag zullen ontmoeten. Het is goed wandelweer en er staat geen wind. We kunnen dus bij de Wassenaarse kiosk lekker op het terras zitten. Terug willen we eigenlijk over het strand maar het is hoog water en het loopt dus veel te zwaar. Dan toch maar weer het pad de duinen in.
Nog even een rustpauze aan het eind en dan de laatste loodjes naar de auto toe.

Oefentrip 2

Vanwege wat knieproblemen een korte tocht vandaag. Vanmiddag wordt er een weersomslag verwacht maar nu is het nog heerlijk zonnig. In de tuin is het zelfs al te warm in de zon. Ik heb sinds gisteren een kniebandage om het gewricht wat meer stabiliteit te geven en dat wil ik (met bepakking)graag uit proberen. We maken een rondje Leidsevaart. Het is hier nog heerlijk rustig. Er zijn meer gezinnetjes die er op uit trekken. Familie gans en familie Meerkoet zijn ook op pad. Her en der worden we door kikkers aangemoedigd. We hebben de rugzakken wat aangepast en ze zitten daardoor ook beter. Het is wel een korte tocht, maar ze geven nergens problemen. ook de knie houd zich redelijk rustig. Dus voorlopig zijn we dik tevreden.

Oefenloop

De vakantie komt al aardig dichtbij. Omdat we met volle bepakking gaan wandelen in Schotland moet er wel geoefend worden. Tot nu toe hebben andere verplichtingen voorrang gekregen, maar vandaag moet het er dus van komen. We blijven dichtbij huis en gaan een in de duinen wandelen. De auto willen we bij "ons" parkeerterrein zetten (Duindamseslag) maar het mooie weer en de voorjaarsvakantie heeft vele mensen hier naar toe gelokt. Het is er bomvol. We besluiten naar een volgend parkeerterrein te rijden wat aan de rechterkant van de weg verscholen tussen duingebied en bollenvelden ligt. Voor het eerst dat we de rugzakken om hebben en het valt ons erg mee. We hebben ze aardig gevuld maar ondanks dit oneffen en soms door het mulle zand, zware terrein valt niet tegen. We lopen richting Langevelderslag, daarna het voetpad richting Zandvoort om dan rechtsaf richting de Zilk af te slaan. Daar gaan we niet naar toe dat is te ver, dus halverwege weer terug. We genieten van de wandeling en prijzen ons gelukkig deze fraaie natuur zo dicht bij huis te hebben.
De link naar de route staat hieronder. Je kan inzoomen op de route en ook een aantal foto's zien die we onderweg genomen hebben

Koninginnedag

Terwijl de mensen zich met hun rommel hebben geïnstalleerd op de vrijmarkt en anderen zich klaarmaken om daar te gaan kijken, rijden wij over verlaten snelwegen naar het noorden. Wij gaan vandaag naar Texel om het nieuwe huis van de Zethofjes te bewonderen. Ze zijn al helemaal ingericht en ook de tuin is klaar. Als we in Den Helder bij de boot aankomen blijkt niet iedereen op de vrijmarkt te zitten. Veel wandelaars en fietsers staan klaar om deze mooie zonnige dag op het eiland door te brengen. Zoals afgesproken worden we aan de overkant van de boot gehaald en rijden naar Den Hoorn. We zien de vlag al uit de kerktoren hangen en zijn net te laat voor de muziekuitvoering die vanaf deze toren wordt gegeven. Texel heeft geprobeerd de koninklijke familie op deze dag binnen te halen en omdat dit niet gelukt is, zorgen ze zelf maar voor een prins Willem Alexander en een prinses Maxima. Omdat dit in het gemeenschapshuis afspeelt en dit toevallig naast het huis is waar wij op bezoek zijn, geven wij acte de presence. Meelopen met de optocht gaat iets te ver. We gaan wel zelf heerlijk in de omgeving wandelen. Hoewel de wind niet kinderachtig is, zorgt de zon voor een aangename temperatuur. We lopen naar de oude bunker die nu als uitkijktoren uitnodigt voor een rustpauze. Omdat er al wandelend gevoetbald moet worden hebben de jongens wel even pauze nodig.

Het is vandaag niet alleen koninginnedag op Texel maar ook de dag van de meier blis. De Meierblis is een groot feest voor jong en oud waarbij een vuur van (afval) hout en takken op de avond van 30 april, ontstoken wordt. In elk dorp wordt al weken van tevoren brandbaar materiaal verzameld en op een grote hoop gegooid.
De meierblis is, voor zover bekend, een oud Germaans-heidens overblijfsel, ter ere van het zonnewendefeest, de overgang van winter naar zomer. De naam is een samenstelling van mei (de maand) en 'blis', een woord dat bliksem betekent en vermoedelijk een synoniem was voor vuur. Iedereen neemt zelf eten en drinken mee en de familie waar wij het gaan vieren, zijn druk bezig de grote pop op de houtstapel te bevestigen. Helaas laat de wind dit niet toe en moet er geimproviseerd worden.

Wij kunnen dit evenement niet in zijn volle glorie meemaken want de laatste boot moet gehaald worden. Terwijl we op de boot genieten van de ondergaande zon, is de hele horizon boven het eiland gevuld met de rookpluimen van deze Texelse traditie.

Paaswandeling

Het prachtige weer op deze eerste paasdag nodigt uit tot een wandeling. We lopen gewoon onze neus achterna en komen langs de bijna uitgebloeide narcissen, de sterk geurende hyacinthen en de felgekleurde tulpen. Gelukkig hebben we zelf drinken bij ons want jammer genoeg vinden we geen uitspanning op onze weg en sjouwen maar door...

Swanburgerpolderroute

Dandaag, goede vrijdag een heerlijke lentewandeling gemaakt. Al staan de bollenvelden nu vol in bloei wij zijn de andere kant opgelopen richting Kagerplassen. De zon scheen en al leek het aanvankelijk fris, al snel gingen de jassen uit. De Swanburgerpolderroute hebben we gevolgd, dat betekent twee keer met het voetveer over. Het was heerlijk rustig en er waren volop ganzen, meerkoeten fuuten, scholelksters en grutto's. Geniet mee..

Wim Helsen

We zijn het bijna vergeten maar op het laatste moment zagen we de toegangskaartjes voor de voorstelling van vanavond. Wim Helsen "Bij mij zijt gij veilig" in het Trefpunt. Al vergeten waarom we naar deze Vlaamse caberetier wilde. Onbekend dus met open mind er naar toe, al waren we geestelijk ingesteld op een andere besteding van de vrijdagavond. We hadden er geen spijt van. Een zotte voorstelling met grappen die denk ik door de Vlaamse taal toch niet grof overkwamen.
Het blijkt dat hij in Brabant bekender is dan hier in het Westen. De voorstelling is een aanrader.

Frank 60

Alweer een nieuw lid bij de club van 60.

Frank Gefeliciteerd!

Rypke 60

Het kan niet op met de verjaardag. Vandaag kunnen we Rypke feliciteren met zijn 60ste verjaardag. Dat hebben we ook op gepaste wijze gedaan.

Verjaardag

Het is van daag feest! Cor is jarig en dat vieren we met taart en een bezoekje aan Naturalis

Yara2

We hadden vorige week al op kraambezoek gewild. Maar door de verkoudheid van Cor durfden we het toch niet aan en hebben we het een week uitgesteld. Maar vandaag konden we de lieve kleine Yara met eigen ogen bewonderen. De beelden spreken voor zich.

Van de boerka in de joggingbroek

Een leuk artikel in het NRC van vandaag. De stichting Start to run wil moslima's aanzetten tot hardlopen. Al 150 vrouwen hebben de cursus gevolgd. Ik weet hoe leuk hardlopen kan zijn, dus vind het leuk dat er moeite gedaan wordt om dit moslimvrouwen ook te laten ervaren. Sommige zijn nog niet toe aan een trainingspak en dragen een djeballa. Goed dat dat kan want de sportkleding komt vanzelf wel. Het blijkt dat het hardloopgebeuren de vrouwen uit hun isolement haalt. Aanvankelijk waren ze toch wel bang voor het hun eigen gemeenschap en werd er gestart in de voetbalkantine bij de sportvelden, tussen de autochtonen. Nadat ze met een avondloop in Amsterdam hadden meegedaan en daar hartelijk ontvangen werden door de autochtone deelneemsters hebben veel van deze vrouwen hun jurk verruild voor een trainingsbroek. Een knap staalte van integratie dus. Jammer dat er dan toch Marokkaanse mannen zijn die dit maar niks vinden en zeggen dat ze de islam te schande maken. Aan de houding van de mannen zal dus nog gesleuteld moeten worden. Het is een positief artikel en het zou fijn zijn als deze vrouwen door het verkregen zelfvertrouwen (Ja, dat krijg je door hardlopen) hun sociaal-economische positie zou verbeteren

De eerste sneeuw

Hoe spannend als je voor het eerst in je leven sneeuw ziet. Poes Tosca heeft dat vandaag ervaren. Helaas was het al donker toen we thuiskwamen en de sneeuw al een stuk gedooid, maar het was er niet minder spannend om. Eerst bij de keukendeur blijven staan en verbaasd kijken naar de sneeuwvlokjes die op je snuit vallen. Als blijkt dat dat niet gevaarlijk is, de eerste stapjes in de sneeuw. Dat is veel linker. Heel voorzichtig vervolgt ze haar weg. Ze blijft op haar hoede en sluipt door de tuin. Kijkt nog eens om haar heen en besluit dat ze dit nog niet aankan. Snel glipt ze naar binnen en vlucht in een veilige slaap.

Bewoners van Oegstgeest

Kasteel Oud-Poelgeest
Groene kerkje (foto Hanneke van Werkhoven)

Alweer een stukje geschiedenis. Vanavond gaan 1300 jaar terug in de tijd en vragen ons af wie de bewoners van Oegstgeest waren. Waar komt de naam Oegstgeest vandaan. Antwoord op deze vragen geeft Drs. F. Zeiler, historicus die hier studie naar gedaan heeft en in een uitverkochte zaal van K&O zijn verhaal doet.

De volgende tekst is niet van mijzelf maar heb ik van geolocatie.nl gehaald.

OEGSTGEEST

Het gedeelte geest in de naam verwijst naar de geestgronden, die in de zeventiende eeuw werden afgegraven ten behoeve van de stadsuitbreidingen van Leiden. Over het gedeelte Oegst bestaat meer onduidelijkheid. Er gaan hierover verschillende verhalen de ronde. De naam werd vroeger ook vaak gespeld als Oestgeest of Oostgeest, wat zou kunnen wijzen op de geografische ligging van het dorp: ten oosten van de geestgronden. De oudste aangetroffen spellingswijze, in een kopie van een goederenlijst van de Sint-Maartenskerk te Utrecht uit de tiende eeuw luidt echter Osgeresgeest. Dit zou op een oorspronkelijke bewoner en eigenaar van het grondgebied kunnen duiden: Osger.In de Middeleeuwen sprak men overigens ook wel van de kerk van Kerckwerve, als men de Oegstgeester parochiekerk bedoelde (tegenwoordig het Groene Kerkje).

Oegstgeest is één van de vroegst bewoonde gebieden van het kustgebied. De vroegste sporen van bewoning zijn in 1946 aangetroffen in een uitloper van een strandswal in de Elgeesterpolder, waar in de tweede eeuw na Christus een Bataafse nederzetting gevestigd was.Het is niet zeker of het grondgebied van Oegstgeest ook hierna constante bewoning heeft gekend. In de negende eeuw stond op de plaats van het huidige Groene Kerkje een volgens de legende door Willibrod gewijd kerkje. De aanwezigheid van dit kerkje en van bezittingen van de Sint-Maartenskerk te Utrecht doen vermoeden dat zich hier een voor die tijd tamelijk dichte bevolking bevond.Van de elfde tot de veertiende eeuw heeft Oegstgeest een periode van vooruitgang beleefd, die werd onderbroken toen Leiden als stad opkwam. Door belemmering 'van nering en ambacht' en het weren van bebouwing op zekere afstand van Leiden werd Oegstgeest in zijn ontwikkeling gestuit. De ambachtelijkheden Oegstgeest en Poelgeest die al in de tiende eeuw worden genoemd, werden in 1399 verenigd, omdat zij door de achteruitgang van de bevolking hun belasting aan de graaf van Holland niet meer konden voldoen. De grenzen van Oegstgeest liepen tot de negentiende eeuw tot de wallen en singels van Leiden.In de negentiende en twintigste eeuw moest Oegstgeest steeds meer grond afstaan aan de zich snel uitbreidende stad Leiden. Oegstgeest bestond tot het begin van de twintigste eeuw uit verschillende losse kernen: De Kerkbuurt' of het Oude Dorp (bij het Groene Kerkje), de Leidse Buurt, onderverdeeld in de Pen (bij de Beukenhof) en de Punt (bij het kruispunt Rhijngeesterstraatweg/Geversstraat), de Poelgeesterbuurt of de Kwaak (bij kasteel Oud-Poelgeest), de Morsbuurt (geannexeerd door Leiden in 1896) en tot slot de Bazar en de Rijsjes (nu behorende bij Rijnsburg). Tussen deze buurten waren hooguit wat verspreid liggende huizen en boerderijen te vinden. Pas na 1900 ging men de tussenliggende gebieden bebouwen. Eerst het Wilhelminapark, vervolgens het Prins Hendrikpark (rond 1915), het Julianapark, Oranjepark en Emmapark (1920-1950), Buitenlust ofwel de Indische Buurt (1925) en de buurten bij de Grunerie en tussen Emmalaan en Lange Voort (jaren '50). In de jaren zeventig bereikte men het Oegstgeester Kanaal. Daarna verrees Haaswijk en de Morsebel in de jaren 80 en 90. In de eerste jaren van de 21e eeuw is begonnen met de nieuwste wijk Poelgeest, gelegen tussen kasteel Oud-Poelgeest en de Merenwijk van Leiden.

Yara

Welkom lieve Yara,

We hebben met spanning op je komst gewacht. Je hebt het je moeder niet echt makkelijk gemaakt, maar we zijn blij dat het met jullie helemaal goed gekomen is.

Herman van Veen zong het al: De wereld is niet mooi, maar jij kan haar een beetje mooier kleuren. Zie maar eens hoe jij opa kan laten stralen! Wat een verjaardagscadeautje.

Alkmaar

Het hofje van Sanoy. Boven in de toren kan je
romantisch dineren (maximaal 4 personen)

Het splinterhofje

Het enige oude mannen hofje
De Waag
Het Wildemanshofje

Alkmaar is voor mij niet een onbekende stad. Vroeger gingen we regelmatig op bezoek bij tante Miep. Tante Miep was geen echte tante, maar een vriendin van mijn moeder. Ze woonde in een klein oud huisje aan de Geestersingel en had opgestoken zwart haar en haar wenbrauwen waren een geverfd zwart streepje. Later heb ik voor mijn opleiding nog lessen gevolgd in het ziekenhuis wat nu medisch centrum Alkmaar heet, waar een lerares die klein van stuk was haar tekort aan lichaamslengte compenseerde door groots bitcherig gedrag.
Weer later volgde ik 's avonds wat cursussen en tegenwoordig kom ik er om familie of vriendinnen te bezoeken.
Vandaag gaan we met dezelfde vriendinnen een stadswandeling doen. Gids Jan Schouten staat ons bij het gulden vlies al op te wachten. Hij loodst ons langs allerlei interessante plekjes en pandjes en hoewel het een mooie zonnige dag is, krijgen we het na 2,5 uur toch wel koud. We staan immers vaak stil om zijn uitgebreide verhalen aan te horen. Het is leuk om de stad eens op een andere manier te bekijken en stil te staan bij de rijke geschiedenis van deze stad. Ik weet niet waarom gids Jan ons (drie vrouwen en een man) door de roze buurt moet leiden. Voor zijn eigen lol? Het is er heel druk. Sneu hoor, lopen wij tussen al die mannen die in plaats van gezellig met gezin of vrienden op stap te gaan op hun vrije zondagmiddag hongerig de waar achter de ramen bekijken. Afijn ons blik dan maar op de waag richten vinden die mannen waarschijnlijk ook prettiger. Nog het huis met de kogel en dan zijn we alweer bijna bij het eind van de wandeling. Bij Marjo drinken nog een aperatief vóór we lekker gaan eten bij Australian dining and wining Het is een klein maar heel gezellig restaurant waar een Nederlandse kok smakelijke gerechten klaarmaakt zoals krokodil, kangaroe streaks en Emu. Als je veel van Australië houd, heb je veel met de enthousiaste eigenaren gemeen.

Pantry Pantings (duik in je kast)

Laat mij je kast zien en ik zeg wie je bent. Dat heeft Baking Soda misschien gedacht toen ze dit event organiseerde.
Het is altijd goed om regelmatig je kast in te duiken. Niet zozeer om eens lekker op te ruimen of schoon te maken maar om de houdbaarheid van al die pakjes en potjes te controleren. Zo had ik ooit een pakje in de kast staan om een hartige taart te maken. Altijd makkelijk als je onverwacht visite krijgt of iets dergelijks. Maar die onverwachte visite kwam maar niet en ik was het pakje allang vergeten tot ik jarig werd en een hartige taart wilde maken. In plaats van zelf deeg maken bedacht ik dat ik achter in de kast nog zo'n pakje had staan en besloot dat te gebruiken. De vulling was allang klaar toen ik aan het deeg begon. Het voelde wel raar en slap aan. Ik vertrouwde het niet en ging toen pas naar de houdbaarheidsdatum op zoek. Onderop stond het. Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat bleek? De uiterste datum was al VIER JAAR verstreken. Had ik het al zo lang? Dan had ik het ook al twee keer mee verhuisd!
Ik op een hol naar de buurtsuper die (ik woonde daar nog niet zo lang) tussen de middag dicht was. Ook dat nog. Met de taart is het helemaal goed gekomen en sindsdien duik ik wat vaker in mijn kast.

Opmerkelijk

Vandaag een opmerkelijk stukje in het NRC.

Wetenschappers hebben het brein van een 115 jarige vrouw na haar dood onderzocht en wat blijkt ? Het brein was die van een 65 jarige! Zo willen we toch allemaal wel oud worden.
Ze heeft zelf contact gezocht toen ze 111 was. Ze heeft toen al tests ondergaan en daaruit bleek al dat nog kon rekenen en woorden onthouden als een gezonde vrouw van 65.

Gelukkig hebben ze haar nog aan borstkanker geopereerdtoen ze 100 was, anders hade ze de 115 niet eens gehaald. Na haar dood blijkt dat ze is gestorven aan een maagtumor, maar aan haar brein mankeerde niets!

Bibliotheca Thysiana

Vandaag de Bibliotheca Thysiana bezocht. De bibliotheek was een wens van Johannes Thysius (1622-1655). De bouw en het onderhoud zijn uit zijn nalatenschap gefinancierd. Er staan ca. 2500 boeken keurig gerangschikt op grootte en bandkleur.
Het is een heel plezierig interieur. De beneden verdieping was ooit de beheerderswoning en nu geschikt gemaakt om voor bijv. vergaderingen te verhuren. De bedstee is er nog en ook de twee schouwen zijn orgineel. Er staan ook boeken waaronder een kast waarin de vakken zo verdeeld zijn dat de verschillende delen van de Blau atlas daar in kunnen liggen. De eigenlijke bibliotheek is op de eerste verdieping waar de grote ramen aan beide zijden van dit hoekpand zorgen voor heel veel licht. In het midden een grote leestafel, waaraan men staand de boeken las. We hebben ook een aantal bijzondere exemplaren in kunnen kijken.

Foto: Bibliotheca Thysiana

Op de foto zie je rechtsonder nog een stuk van de boekenmolen. Vier planken waarop je boeken kunt leggen en door een radermechanisme verborgen in de zijplanken, kan je de plank met het gewenste boek naar je toe draaien. Een bezoek aan deze bijzondere bibliotheek met hele bijzondere boeken is zeker aan te bevelen.

De Boekdrukkunst

Foto: Bibliotheca Thysiana
Vanavond organiseerde K&O Oegstgeest een lezing door prof. Hoftijzer van de Leidse universiteit die curator is van de Bibliotheca Thysiana. Een bibliotheek gesticht in de 17de eeuw, met boeken vanaf de 14de eeuw. Een paar handschriften en de rest gedrukte boeken. Hoftijzer verteld over de uitvinding van de boekdrukkunst en het effect hiervan op de samenleving. In de bibliotheek is in gedrukte vorm bijna alle kennis aanwezig die in de zeventiende eeuw in Europa beschikbaar was. Maar het gedrukte boek werd niet door iedereen gewaardeerd, vanaf het begin hebben mensen zich hier ook heftig tegen gekeerd. In deze lezing werd ingegaan op deze door de uitvinding van de boekdrukkunst ontketende mediarevolutie, die doet denken aan de komst van het internet. Het was een interessant verhaal dat een gevolg krijgt met een excursie a.s. zaterdag naar deze bibliotheek.

Hinterzarten

We hebben een heerlijke vakantie gehad. Langlaufen hebben we niet gedaan, al kon dat wel op de Herzogsturm,waar een baantje van 3 km lag. We waren er de eerste zaterdag, net zoals de locals die daar op het ijzige stuk hun rondjes trokken. Ook werd er aan de jeugd lesgegeven, ook om die reden voelde we ons niet geroepen om daar

tussen te lopen. We hebben ons beperkt tot wandelen. Op grote hoogte was het af en toe glibberen over het ijs maar verder hebben we alle paden die wij normaal niet zien, omdat ze verstopt liggen onder de sneeuw, toch kunnen verkennen. De eerste negen dagen strakblauwe lucht en temperaturen onder het vriespunt. Dat leverde mooie plaatjes op. Mooie witte bomen, grote ijsnaalden die op de wegwijzerbordjes zaten en schitterende ijspegels en bevroren watervalletjes. Oudejaarsdag steeg de temperatuur radicaal en liet de zon zich niet meer zien. Het nieuwe jaar begon met wind en stormen tot orkaankracht in de hogere gebieden.'Nieuwjaarsdag werd het 's middags gelukkig droog en konden we in de snijdende wind de Hochmoor in Hinterzarten rondlopen. 's avonds begon het te sneeuwen, sneeuwen en te sneeuwen.

Al lag er een dik pak, de ondergrond was niet bevroren en konden er toch geen loipes getrokken worden. Maar wandelen im de sneeuw is ook leuk! De temperatuur bleef hoog en toen we naar huis gingen dooide het behoorlijk. Toch kunnen we terugkijken op een heerlijke vakantie waar tijd was om 's ochtends rustig aan te doen. Tijd om een boek te lezen en lekkere lange wandelingen maken. Het nieuwe jaar kunnen wij beginnen mer een opgeladen accu.