Down Under

Fffff, Ffffff, Dit blog moet even afgestoft worden. Dat had ik al voor onze trip naar Australie willen doen, maar toen wilde de computer niet meewerken. Of hij volledig gechrashed is zien we na de vakantie wel.
Voorlopig laten we de boel de boel en zijn afgereisd naar de andere kant van de wereldbol.


Schiphol
De lange reis begint met wachten. We zijn natuurlijk ruim op tijd op Schiphol en daar blijkt dat Australie bijzonder strikt is met de veiligheidsregels en worden zelfs de gesealde zakjes met spullen uit de TaxFree niet toegestaan. Dat komen wij te weten van de verkoopster in parfumwinkel dus de goedkope lekkere luchten laten we toch maar staan. Jammer als onze eindbestemming Hong Kong was geweest, was het geen probleem geweest.


Hong Kong
De reis duurt lang maar vliegt voorbij. Om vier uur wordt het warm eten al geserveerd en als een film die versneld wordt doorgespoeld wordt onze avond de nacht ingeleid. Het gevolg is dat we slecht slapen. Voor ons gevoel is het nog dag en de oncomfortabele stoelen houden ons ook wel wakker. Na elf uur raken we de Chinese bodem. We hebben de hele dag en een deel van de avond de tijd om het centrum van Hong Kong te bekijken. De plannen om de stad te verkennen worden snel bijgesteld als we het station van KowLoon uitkomen en de warmte als een natte deken op ons valt. Het wandelen op straat wordt afgewisseld met een vlucht in een overdekt winkelcentrum om het daarna toch maar weer buiten te proberen.
We hebben bij de haven een prachtig uitzicht over het zakencemtrum van Hong Kong waar de hoeveelheid wolkenkrabbers afschuwelijk indrukwekkend zijn. De vrolijk versierde straten met de uitbundge Chinese karakters hebben een hele andere sfeer. We verbazen ons over de bamboesteigers en flats die door de talloze aircokasten ontsierd worden. De warmte benadrukt de onaangename luchtjes van afval en gedroogde garnalen en als we weer een winkelcentrum ingaan worden we daar verdreven door de hoeveelheid mensen die hier massaal op zondagmiddag hun inkopen doen. Of in ieder geval zich vergapen aan de producten in de dure winkels.


We eten wat in het Hard Rock cafe, terwijl de hits van o.a. Elvis, Queen, U2 via grote schermen ons eten opluisteren.

Het is al donker als we om zeven uur in een verlicht Hong Kong onze weg zoeken naar het station. De enorme vochtige warmte is wat afgenomen. Het is nog net geen middernacht als we opvliegen richting Australie.

Het slapen gaat iets beter, we hebben iets meer zitruimte en komen op de afgesproken tijd aan in Adelaide.

Adelaide

Het is klein vliegveld en we zijn op dat moment de enige nieuwkomers. We worden besnuffeld door Benson die getraind is etenswaren op te sporen. Het is een slim hondje, want hij ruikt dat ik zaterdag een appel in de tas heb gehad. De appel is allang verteerd, maar wij zijn meteen verdacht. Ook onze handbagag wordt net als bij alle andere reizigers helemaal leeggehaald. Maar om het goed te maken mogen we onze schoenen uitdoen en worden deze helemaal schoongemaakt! Hollands vuil is ongewenst. En arme Ineke maar op ons wachten! De Australische kou werd verzacht door haar warme welkom. Onze eerste dag werd ook uit de lucht flink gezegend. De buien zijn wel krachtig, maar duren gelukkig kort.

Ik heb het gevoel dat ik in een voliere terecht gekomen ben. Zoveel tropisch gekwetter! Op onze eerste wandeling meteen al Kaola's ontmoet en de eerste kangaroo gezien.

's avonds gezellig uit eten en gezellig bijgekletst. Daardoor later na bed dan gepland, maar toch veel slaap ingehaald.

We staan daardoor helemaal uitgerust op en dan is het alweer tijd om bij Anneke op bezoek te gaan. Ook daar vliegen behalve de vogels de tijd voorbij en gelukkig nemen we de paraplu mee als we gaan wandelen. Arme gastvrouwen. Normaal blijven ze thuis met slecht weer, maar omdat wij ons niet door een buitje tegen laten houden, gaan ze dapper mee.

Ik snuif nu al twee dagen de Australische lucht op en Ben heeft inderdaad gelijk. Het is een aparte kruidige lucht en als hij gelijk krijgt, zal ik dit nergens ter wereld ruiken. Gelukkig hebben we nog heel wat weken om te snuiven.

Bloemencorso

De bollenstreek is dit weekend overstroomt met toeristen. Allemaal komen ze voor de bollen. Eén keer per jaar, zo'n vier weken lang biedt deze omgeving een bijzonder kleurrijke blik. Het geurt heerlijk naar hyacinthen en de felle kleuren van de tulpen zijn af en toe verblindend.
Het bloemencorso is hierbij al jarenlang een traditie. Omdat we op steenworp afstand van de route wonen, nemen we het ook dit jaar weer op in onze fietsroute. Er zijn ongekend veel mensen op de been. Het aantal praalwagens neemt naar mijn gevoel wel af terwijl de luxe versierde wagens (pure reclame optocht) toeneemt.
Met een ommetje weer terug naar huis waar de zonnige tuin een oase van rust is.

Off Road

Het is ieder jaar weer lastig om een leuk verjaardags kado voor Cor te verzinnen. Echte hobby's heeft hij niet en je wil ook niet altijd hetzelfde geven.
Door onze plannen voor de trip naar Australië kwam ik op het idee om een cursus off-road rijden te geven. Er zijn daar nl. plekken (wij komen daar niet) waar je alleen maar met een 4wheeldrive kan rijden.
Na wat speuren op het internet kwam ik uit bij het bedrijf Traffic Control, een van de weinig bedrijven waar ze ook de auto ter beschikking stellen. Je zit wel met z'n tweeën in de auto. Wil je alleen rijden is het bij na 2x zo duur. Ik wilde Cor graag alleen laten rijden dus had ik bedacht om me samen met hem in te schrijven en dan zou hij lekker alleen kunnen rijden en ik foto's maken. Dat is niet helemaal gelukt want ik ben uiteindelijk óók achter het stuur gezet.
De dag begon met koffie en gebak en een uurtje theorie over de 4wheeldrive. Daarna kwam het leuke praktijkwerk. Er waren een aantal mensen met eigen auto die in een aparte groep het bos in gingen.
Hun route was afgestemd om de auto's zonder krassen en schade de dag door te krijgen. Wat hebben ze veel gemist! Wij zijn met onze Suziki's alle mogelijke wegen ingeslagen en hebben veel, heel veel plezier gehad. Ik heb maar 1 klein boompje geraakt en op een enkele uitzondering na heeft elke auto wel een keer vast gezeten.
Het zij door te weinig gas, of naar beneden juist te veel, of door het niet loslaten van de koppeling. Dat is toch moeilijker af te leren dan je denkt. We waren gewaarschuwd en hadden kleding aan die tegen een stootje kon, maar dat we zoveel modder zouden happen, daar had niemand bij stil gestaan.
Het was een leuke, leerzame ervaring!

Groningen

Vandaag staat Groningen op het programma. De weersvoorspellingen zijn niet optimaal (in het noorden regenkans) maar gewapend met een paraplu gaan we toch. Hoewel we nog van plan zijn het Groninger museum te bezoeken komt dat er niet van. Het blijft bij winkelen en wat site seeing. Behalve de grote winkelstraat zijn er talloze leuke winkeltjes te bezoeken. De gure wind doet ons behoorlijk af koelen en aan de eind van de middag houden we de stad voor gezien en zakken weer af naar het zuiden. De buit heb ik binnen: een nieuwe ketiing met bijpassende oorbellen!!

Water. Wij vinden het niet fijn om teveel vocht tijdens onze vakantie te hebben, maar een digitale camera kan daar helemaal niet tegen! In Schotland tijdens de laatste "beklimming" gebeurde het. Op 700 m hoogte kwam de wind met kracht 8 en harde regen genadeloos op ons neer. Ik had moeite mij staande te houden. De camera wilden we toch bij de hand houden en dachten dat hij tegen al dat water goed beschermd zou zijn. Nee dus. Als het water overal uitloopt weet je dat er geen redden meer aan is. Helaas. het was een prettig handzaam apparaat. Vandaag kwam zijn opvolger. Weer een Canon powershot A710 IS. Gelukkig. Kunnen we onze indrukken weer grenzeloos vastleggen

Uit de lucht

Even uit de lucht....
De komende weken zullen er geen nieuwe posts te vinden zijn. Weg van computers en andere media. Alleen de rust en stilte tijdens de een wandelvakantie in Schotland. Daarna zal ik onze belevenissen van de Southern Upland Way hier neer pennen.

Oefentrip 3

Vandaag op deze mooie eerste pinksterdag de laatste wandeling voor de vakantie. e lopen vanuit Katwijk richting Wassenaar. We volgen het Visserspad en dat betekent ploeteren door het zand. Halverwege komen we Schotse Hooglanders tegen. Alvast een voorproefje voor de echte hooglanders die we vanaf donderdag zullen ontmoeten. Het is goed wandelweer en er staat geen wind. We kunnen dus bij de Wassenaarse kiosk lekker op het terras zitten. Terug willen we eigenlijk over het strand maar het is hoog water en het loopt dus veel te zwaar. Dan toch maar weer het pad de duinen in.
Nog even een rustpauze aan het eind en dan de laatste loodjes naar de auto toe.